„Nie mój cyrk – nie moje małpy” czyli wybory i scena polityczna w UK

Wczoraj spędziłam dzień jako członek komisji wyborczej co polegało na sprawdzaniu rejestru i wydawaniu papierków do głosowania. Niby niezbyt ciężka robota – jednak w tym roku mieliśmyu rekordową ilość partycypantów – w sumie 65% populacji lokalnie (Peterborough) – the Independent podaje, że średnio 66% na skalę krajową. Jest to największa ilość głosujących od prawie  20 lat – ludzie przychodzili non-stop a ja miałam tylko w duchu nadzieję, że nie jest to jakiś zryw narodowo-wyzwoleńczy w kierunku obsadzenia parlamentu członkami partii UKIP.

Mimo tego, że również i w zeszłym roku rząd wysłał mnie by zbierać głosy (wtedy na kandydatów do EU) moje zainteresowanie tematem było ogólnie znikome. Polityka to temat o którym miałam nieciekawą opinię. Pamiętam debaty ojca i dziadka przeprowadzane póżnym wieczorem po kieliszku z okazji czyichś imienin - silnie nacechowany emocjonalnie bełkot – Tusk coś-tam, Rydzyk jest zły, Kulczyk bierze w łapę a łysy się powiesił/strzelił sobie w łeb. Ktoś-tam jest „byłym komuchem” a jeszcze ktoś „związkowcem.” Z komunizmem zerwaliśmy dopiero 26 lat temu więc myślę, że można zrozumieć te historyczne rezyduum i automatyczne konotacje. Z takim nastawieniem nie miałam nigdy specjalnej inklikacji by zainteresować się tematem. Polityka w UK jest jednak zagadnieniem znacznie mniej skomplikowanym niż w Polsce i przy dodaniu do tego atrakcyjnej oprawy medialnej o jaką postarała się brytyjska telewizja w tym roku oto zostałam wciągnięta.

 

No ale do rzeczy. Jak podaje BBC, wygrali konserwatyści – znani też tutaj jako „Tories.” Premierem pozostanie David Cameron – oto zdjęcie dla niewtajemniczonych:

Wielkimi przegranymi okazali się Nick Clegg, Ed Milaband i Nigel Farrage, których również ilustruje poniżej. Wszyscy trzej podali się dzisiaj do dymisji jako rezultat bolesnej porażki każdej z tych partii lub poniękąd osobistej – jak w przypadku Nigela – którego partia zapewniła sobie wiele głosów jednak jemu samemu nie udało się utrzymać stanowiska reprezentanta Thanet South (żródło: BBC)

 

Ale przejdę może do tematu, który jest bardziej interesujący. Co wynik tych wyborów oznaczna dla Polaków i Polek w UK?

Wiadomo już, że premier Cameron chce by odbyło się referendum odnośnie członkostwa UK w Unii Europejskiej. Nie podjełam tego tematu jeszcze na blogu, ale dla każdego obcokrajowca żyjącego na wyspach (no i z jakąś tam, choćby fragmentaryczną świadomością społeczną) jasne jest, że znaczny procent brytyjczyków uważa nas za przyczynę wszelkiego zła jakie ich otacza. Np zubożały NHS = wina cudzoziemców, kraj w depresji ekonomicznej =wina cudzoziemców (bo kto słyszał o światowym kryzysie?) W związku z tym premier chce coś z tym zrobić – przynajmniej takie jest jego oficjalne stanowisko.

W praktyce wystąpienie UK z Unii jest bardzo małoprawdopodobne – premier nie mówi tego otwarcie nie chcąc urazić opinii publicznej, która uwielbia robić z nas kozły ofiarne – ale prawda jest taka, że „Wielka Brytania cudzoziemcem stoi.” Cudzoziemcy są wszędzie, wykonują zwykle najcięższe fizycznie lub mentalnie prace i de facto dzięki nam ekonomia tu pomału wychodzi z dołka. W dodatku jest jeszcze sprawa otwartego handlu z Unią – na chwię obecna nieobciążonego podatkami jakie obowiązują przy handlu Unia – reszta świata. Anglia nie może pozwolic sobie na zaprzestanie importu i eksportu po sąsiedzku – byłaby to fiskalna katastrofa. Z związku z tym ja tam zbytno sie nie martwię. Czasem nawet myślę, że byłoby całkiem fajnie gdyby UK wysłało mnie przymusowo do domu. Miałabym może miesiąc lub dwa wakacji z rodziną po czym ten kraj błagałby nas o powrót z powodów wymienionych wyżej.

Wspomniałam też partię UKIP – w pełnej nazwie jest to UK Independence Party. Jej członkowie są zdecydowanymi przeciwnikami imigracji i obiektywnie najbardziej prymitywną, zaściankową ekipa jaka tylko mogłaby tu dojść do władzy. Ich lider – Nigel – często fotografowany z kufelkiem piwa w lokalnym pubie – przypomina mi nieco mojego dziadka, który wierzy że Żydzi są źli i śmierdzą. Potrafii mówic o tym z pasją i bez przerwy przez parę godzin. Gdyby jakimś cudem UKIP doszedł do władzy sama nie wiem co by tu zaszło – definitywnie nie mozna ich nazwać partia z jakąkolwiek szerszą wizją na przyszłość. Jedyna ‘wizja’ jaką prezentują to koncept złego imigranta i kwestia pozbycia się imigrantów jako rozwiązanie wszelkich problemów. Co mnie najbardziej śmieszy to fakt, że sam Nigel jest synem włochów (patrz nazwisko) a jego żona to Niemka. Również wielu członków jego partii ma polsko-brzmiace nazwiska.

Nie chcę brzmieć radykalnie ale przypomina mi to trochę kompleks hitlera no ale cóż...